तुझ्या आठवणीत रात्र जागताना-
काळोखाचे हुंकार ऐकत
निद्रेच्या याचनेत कूस बदलीत मी...
माझ्यातला मी सोबतीला-
काळोखाची नीरवता जिव्हारी घुमते
ती लय धिक्कारणारी सुन्न...
विषण्ण... सदगदित-
शांततेची किंकाळी ऐकत
जिवंत सरणावर चढतो मी...
मनःचक्षू फुटून वाहणारं रक्त वेचीत-
उन्मत्तांच्या उन्नत परंपरेसारखा धूर्त मी...
धुंद...मदांध...नरपशू आणि-
हिंस्र पिशाच्च कच्चं खाणारं मानवतेला
अभिशाप माणसाला...
- आता मी जागत नाही..!
-प्रा. बापू घोक्षे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा